Verdriet en boosheid
Ik zit in de auto onderweg naar huis. Ik luister naar de radio. Het is een speciale uitzending waarbij je liedjes kan aanvragen en tegelijkertijd een donatie doet voor de Giro 555 campagne voor Oekraïne. De oorlog is al ruim een week aan de gang en het nieuws wordt gedomineerd door verdrietige, schokkende beelden en verhalen. Ik verplaats me even in de mensen, die moeten schuilen, die continu leven in angst en ik voel verdriet en boosheid opkomen. En ik realiseer me, dat ik dat de afgelopen dagen steeds heb gevoeld. Op de achtergrond, zonder dat het me volledig heeft verlamd.
Nachtenlang piekeren
Jaren geleden was dat wel anders. Toen kon het verdriet van mijn vriendin die in scheiding lag er al voor zorgen dat ik nachtenlang piekerend wakker lag. Verlamd door verdriet en boosheid. Niet in staat om afstand te nemen en me te realiseren dat mijn vriendin hier helemaal niet bij gebaat was. Laat staan bij zoiets heftigs als een oorlog, wat zoveel onschuldige mensen treft. Dat had ik toentertijd helemaal niet kunnen loslaten.
Je energie lekt weg
Wellicht herken je het wel. Lig jij ook regelmatig piekerend wakker en lijkt het onmogelijk om dat hoofd even ‘uit’ te zetten. Denk je aan die ene patiënt waarbij de behandeling wat moeizaam verliep, omdat de verdoving maar niet lekker wilde zitten. De patiënt ging uiteindelijk opgelucht de deur uit en jij blijft je maar afvragen, waarom het je niet lukte om de behandeling pijnloos te laten verlopen. Je verwijt jezelf van alles en voor je het weet volgen de negatieve gedachten elkaar in een rap tempo op. Als je de volgende morgen wakker wordt, is je energie ver te zoeken. En dat piekeren lijkt alleen maar nog erger te worden…
Gedachten zorgen voor stress
Inmiddels weet ik dat mijn continue piekeren destijds, een symptoom van stress was. En ik weet tegenwoordig ook hoe ik kan voorkomen dat ik in zo’n neerwaartse spiraal van negatieve gedachten beland, waardoor ik mijn stress veel beter kan managen.
Allereerst realiseer ik me dat niet de gebeurtenis ervoor zorgt dat ik stress voel, maar mijn gedachten of interpretaties over die gebeurtenis wél. Vervolgens is het de kunst om die beperkende, stressverhogende gedachten op te merken en te vervangen voor helpende gedachten.
Frustratie en gevoel van onmacht
Wellicht is de oorlog in Oekraïne een gebeurtenis die jij maar moeilijk los kunt laten. Met bijvoorbeeld gedachten als ‘Wat vreselijk oneerlijk dat onschuldige burgers het slachtoffer zijn van dit vreselijke machtsspel. Waar gaat het heen met deze wereld?’. Deze manier van denken leidt tot een hoop frustratie en een gevoel van onmacht. En het zal jou en zeker ook de mensen in Oekraïne geen steek verder helpen.
Denken in mogelijkheden
Stel je eens voor dat je ervoor kiest jezelf de volgende vraag te stellen: Wat kan ik doen om die onschuldige burgers een hart onder de riem te steken? Merk je dat je dan in een oplossingsgerichte modus komt? Dit zorgt ervoor dat je in mogelijkheden gaat denken. Ondanks de vreselijke situatie.
Alle kleine beetjes helpen!
Ook ik heb mezelf die vraag gesteld, toen ik in de auto naar de radio luisterde. En ’s avonds tijdens het avondeten kwam het antwoord van mijn dochter van 7. Samen cupcakes bakken, versieren en verkopen. En vervolgens de opbrengst in de grote spaarpot op school doen, zodat het gedoneerd kan worden aan Giro 555.
En nu kun je natuurlijk denken ‘Dat is toch maar een druppel op een gloeiende plaat’. Maar ik kies ervoor om te denken ‘Alle kleine beetjes helpen!’
Ben jij klaar met al dat piekeren en wil jij ook leren hoe je je negatieve gedachten kunt ombuigen?
Neem contact op voor een gratis sessie en ik geef je het eerste zetje in de positieve richting!