Het leek zo goed te gaan…
Mijn cliënte zit tegenover me. Ze is terneergeslagen. Het ging zo goed, ze had een stijgende lijn te pakken en ineens stond ze gister huilend in het park. Ze voelde zich opgejaagd, had hartkloppingen en kon alleen maar huilen. De wandeling waar ze normaal zo van oplaadde en haar ontspanning in vond, was nu het moment geworden dat ze brak.
Voor haar gevoel was ze weer terug bij af
Het begon op zaterdagavond, met een etentje bij vrienden. Eigenlijk zag ze er al erg tegenop, voelde het al als veel. En dat bleek toen ze zondag totaal geen energie meer had, het huilen haar nader dan het lachen stond en ze de hele dag niet meer van de bank kon komen. Ze was weer terug bij af.
Onbegrip zorgt voor schuldgevoel
Ik vraag haar wat de reden is dat ze toch is gegaan. Ondanks haar vermoeidheid. Ze antwoordt, dat ze zich schuldig voelt. “Ik moet mijn vriend steeds opnieuw teleurstellen. Ik ben continu moe, chagrijnig en kan en wil nergens mee naartoe. Ik ben niet meer mijn leuke zelf. Ik probeer het hem uit te leggen, maar hij begrijpt mij niet. Hij doet echt zijn best, maar hij heeft echt geen idee. En ik had de energie niet, om het opnieuw uit te leggen, met de hoop dat hij me nu wel zou begrijpen.”
Onbegrip zorgt voor een energielek
Ik herken dit van mezelf en van andere cliënten. Het liefst zou je willen dat iedereen begrijpt waarom jij in die burn-out zit. Dat iedereen begrijpt hoe het voelt om totaal uitgeput te zijn. Het zou je namelijk heel veel energie schelen, als je dat niet steeds hoefde uit te leggen…
Maar wat als je ervoor kiest om je energie daar gewoon niet voor te gebruiken? Wat, als ik jou vertel, dat begrip van anderen jou echt niet verder gaat helpen?
Grenzen aangeven zorgt ervoor dat onbegrip ok ik
Hoewel het voor mijn cliënte nog wat onwennig voelde, besloot ze om de eerstvolgende keer haar grenzen duidelijk te stellen. Zonder uitgebreid uitleg te geven waarom. En dat pakte goed uit.
“Een kopje koffie drinken met je ouders is prima. Maar dat is dan ook meteen genoeg voor het hele weekend”. En of haar vriend het wel of niet begreep, dat was niet eens meer van belang. Hij respecteerde haar grens en de rest van het weekend genoten ze samen van alle rust.
Onbegrip, is dat voor jou ok?